จัดการกับปัญหา “ปัสสาวะรดที่นอน” ให้อยู่หมัด

จัดการกับปัญหา “ปัสสาวะรดที่นอน” ให้อยู่หมัด

ปัญหาการ “ปัสสาวะรดที่นอน” ในเด็กบางส่วนถือเป็นเรื่องปกติ เว้นแต่ลูกของคุณจะมีอาการอื่น ๆ สิ่งสำคัญที่พ่อแม่ต้องจำไว้คือมันเป็นสิ่งที่ไม่สมัครใจโดยสิ้นเชิง และลูกของคุณไม่สามารถควบคุมมันได้ แต่มีหลายวิธีที่คุณและแพทย์สามารถช่วยได้

สาเหตุของการปัสสาวะรดที่นอน

ทำไมการที่เด็กฉี่รดที่นอนถึงไม่เป็นที่เข้าใจของคนทั่วไป สำหรับเด็กส่วนใหญ่ การฉี่รดที่นอนเป็นขั้นตอนของพัฒนาการปกติ และน่าจะเกี่ยวข้องกับปัจจัยเหล่านี้อย่างน้อยหนึ่งอย่าง

ร่างกายของลูกคุณยังพัฒนาอยู่ เป็นไปได้ว่าเขาจะฉี่รดที่นอนเพราะกระเพาะปัสสาวะ ระบบประสาท และสมองของเขายังอยู่ในช่วงพัฒนา คุณไม่สามารถเร่งการพัฒนาทางกายภาพที่จำเป็นสำหรับการนอนหลับที่แห้งสนิทตลอดคืนได้มากไปกว่าที่คุณสามารถเร่งฟันซี่แรกของเขาให้งอกขึ้นมา

ปัจจัยด้านพันธุกรรมก็มีส่วน หากผู้ปกครองคนใดคนหนึ่งมีอาการฉี่รดที่นอน เด็กก็มีแนวโน้มที่จะประสบปัญหานี้เช่นกัน

• ลูกของคุณผลิตปัสสาวะมากเกินไปในตอนกลางคืน ร่างกายของเขาอาจยังผลิตฮอร์โมนไม่เพียงพอที่จะลดปริมาณปัสสาวะที่ร่างกายผลิตในตอนกลางคืน ในขณะที่การดื่มใกล้เวลานอนมากเกินไปอาจมีบทบาทได้เช่นกัน การจำกัดการดื่มน้ำก่อนนอนไม่สามารถรักษาอาการปัสสาวะรดที่นอนได้
• ลูกของคุณหลับลึกมาก เด็กบางคนตื่นยากกว่าคนอื่น ๆ และอาจหลับไปโดยส่งผ่านสัญญาณไปยังสมองว่ากระเพาะปัสสาวะเต็ม
• กิจวัตรของลูกของคุณหยุดชะงัก การฉี่ที่นอนอาจเกิดขึ้นเมื่อลูกของคุณเหนื่อยล้ามากเกินไป เจ็บป่วยเล็กน้อย หรือรู้สึกเครียด การเปลี่ยนแปลงชีวิตครั้งใหญ่ เช่น มีพี่น้องใหม่ หรือย้ายโรงเรียน อาจทำให้เด็กฉี่รดที่นอนได้มากขึ้น
• มีโรคประจำตัว โดยทั่วไปอาการท้องผูกหรือการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะซึ่งรักษาได้ง่าย บางครั้งสิ่งเหล่านี้อาจเป็นสาเหตุ การฉี่รดที่นอนอาจเป็นสัญญาณของภาวะสุขภาพที่รุนแรงขึ้น เช่น โรคเบาหวาน แต่นั่นเป็นเรื่องผิดปกติ หากลูกของคุณมีอาการที่น่าเป็นห่วงนอกเหนือจากการฉี่รดที่นอน ให้โทรปรึกษาแพทย์

ต้องทำอย่างไรลูกถึงจะหลับแบบแห้งสนิททั้งคืน ?

ลองนึกถึงไทม์ไลน์ของการฝึกลูกใช้กระโถนหรือฝึกให้เขาเข้าห้องน้ำเอง ซึ่งจะแยกเป็นสองส่วนสำคัญ ได้แก่ การที่ไม่ฉี่ราดในตอนกลางวัน และไม่ฉี่รดที่นอนในตอนกลางคืน เด็กส่วนใหญ่สามารถอยู่แบบไม่ฉี่ราดเลยในระหว่างวันได้เมื่ออายุ 4 ขวบ แต่การนอนหลับตอนกลางคืนอาจใช้เวลาหลายเดือนหรือนานกว่านั้นหลายปี

การทำให้ไม่เกิดการฉี่ราดในตอนกลางคืนจำเป็นต้องใช้สมอง กล้ามเนื้อ และกระเพาะปัสสาวะของเด็กในการเจริญเติบโตและทำงานร่วมกัน เป็นกระบวนการที่ซับซ้อนกว่าการที่จะไม่ฉี่ราดในระหว่างวัน และต้องมีการพัฒนาทางกายภาพหลายประการ

• กระเพาะปัสสาวะของลูกต้องมีความจุเพียงพอที่จะเก็บปัสสาวะที่ผลิตในตอนกลางคืน
• ร่างกายของเขาจำเป็นต้องผลิตฮอร์โมนที่ทำให้ร่างกายปัสสาวะน้อยลงในตอนกลางคืน
• เส้นประสาทที่ติดกับกระเพาะปัสสาวะของเขาจำเป็นต้องส่งสัญญาณที่แรงพอไปยังสมองของเขา เพื่อปลุกเขาให้ตื่นและบอกว่าเขาต้องไปห้องน้ำ
• กล้ามเนื้อของเขาต้องสามารถป้องกันไม่ให้ฉี่ออกมาจนกว่าเขาจะเข้าห้องน้ำ

ลูกของฉันจะหยุดฉี่รดที่นอนเมื่อไหร่ ?

เด็กประมาณ 90 เปอร์เซ็นต์ จะหายจากการฉี่รดที่นอนด้วยตัวเองเมื่ออายุ 7 ขวบ นั่นเป็นเหตุผลที่แพทย์ส่วนใหญ่ไม่แนะนำให้รักษาการฉี่รดที่นอนด้วยการตั้งนาฬิกาปลุกเพื่อให้เด็กลุกไปฉี่ สำหรับเด็กที่อายุต่ำกว่า 7 ขวบ

เว้นแต่ว่าลูกของคุณจะไม่ฉี่ราดในระหว่างวันเป็นเวลาอย่างน้อย 6 เดือน อาจเร็วเกินไปที่จะคาดหวังให้เขาไม่ฉี่รดที่นอนในตอนกลางคืน ให้กลับไปใช้ผ้าอ้อมสำหรับกลางคืนหากยังใส่ได้พอดีและไม่รั่วซึม มันสามารถลดแรงกดดันและให้โอกาสลูกของคุณเติบโตทางร่างกายก่อนที่จะลองให้เขาหลับตามปกติอีกครั้ง  อีกทางเลือกหนึ่งคือชุดชั้นในแบบซักหรือใช้แล้วทิ้งที่ออกแบบมาสำหรับเด็กที่ฉี่รดที่นอน บางรุ่นมาพร้อมกับแผ่นรองแบบสอดเพื่อเปลี่ยนได้

อาจใช้เวลาลองผิดลองถูก เพื่อดูว่าการป้องกันในเวลากลางคืนแบบใดที่เหมาะกับลูกของคุณมากที่สุด และคุณอาจต้องปรับตัวเมื่อเด็กโตขึ้น

สามารถทำตามขั้นตอนใดได้บ้างเพื่อช่วยให้ลูกไม่ฉี่รดที่นอน ?

• ดูสภาพแวดล้อมการนอนของเด็ก ห้องน้ำอยู่ไกลจากห้องของลูกหรือในบริเวณบ้านที่เขาเห็นว่าน่ากลัวในเวลากลางคืนหรือไม่ ? ถามลูกเบา ๆ ว่ามีเหตุผลอะไรที่เขาไม่อยากเข้าห้องน้ำตอนกลางคืน ถ้าลูกกลัวความมืด บอกให้เขารู้ว่ามันโอเคที่จะปลุกคุณถ้าเขาต้องไปเข้าห้องน้ำ นอกจากนี้ คุณยังสามารถเปิดไฟกลางคืนไว้ข้างเตียงของเขา หรือเปิดไฟห้องโถงทิ้งไว้
• จับตาดูปริมาณการดื่มน้ำของลูก สิ่งสำคัญคือเด็ก ๆ ต้องดื่มน้ำให้เพียงพอ ปริมาณของน้ำที่ต้องการขึ้นอยู่กับสภาพอากาศ สิ่งที่พวกเขากิน และปริมาณการใช้งาน เป็นสิ่งที่ยังไม่มีคำตอบแน่ชัดที่ว่าการจำกัดของเหลวจะทำให้มีโอกาสน้อยที่เขาจะฉี่รดที่นอน แต่คุณสามารถกระตุ้นให้เขาดื่มน้ำมากขึ้นในตอนเช้าและดูว่าช่วยได้หรือไม่ ตั้งเป้าให้ได้รับน้ำประมาณ 40 เปอร์เซ็นต์ในตอนเช้า 40 เปอร์เซ็นต์ในตอนบ่าย และ 20 เปอร์เซ็นต์ในตอนเย็น ลูกของคุณอาจยังฉี่รดที่นอน แต่อาจจะน้อยลงกว่าเดิม
• ให้ห้องน้ำเป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรก่อนนอน ตรวจสอบให้แน่ใจว่าลูกของคุณเข้าห้องน้ำก่อนนอน และถ้าเขาตื่นขึ้นมาในตอนกลางคืน ให้ถามว่าเขาต้องการใช้ห้องน้ำหรือไม่ เสนอที่จะไปกับลูกถ้าเขาไม่เต็มใจ อย่างไรก็ตาม การวิจัยแสดงให้เห็นว่าการปลุกเด็กโดยเจตนาเพื่อไปห้องน้ำหรืออุ้มเขาไปห้องน้ำในขณะที่เขาหลับจะไม่สามารถรักษาอาการฉี่ที่นอนได้
• ตรวจสอบการแบ่งห้องน้ำในเวลากลางวัน ลูกของคุณควรเข้าห้องน้ำเป็นประจำประมาณ 4-7 ครั้งตลอดทั้งวัน ถ้าเขาไปที่สถานรับเลี้ยงเด็กหรือโรงเรียน ให้ตรวจสอบว่าเขาสบายใจที่จะใช้ห้องน้ำที่นั่น ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น เขาอาจหลีกเลี่ยงการดื่มน้ำหรือนมและการเข้าห้องน้ำในตอนกลางวัน และจะฉี่มากขึ้นในตอนกลางคืนแทน

จะช่วยให้ลูกผ่านการฉี่รดที่นอนไปได้อย่างไร ?

ใจเย็น ๆ ให้ความสบายใจ และความเข้าใจ และทำให้มั่นใจว่าไม่ใช่ความผิดของเขา อย่าตำหนิหรือลงโทษลูก การฉี่รดที่นอนเป็นสิ่งที่ไม่ได้ตั้งใจและเขาไม่สามารถควบคุมได้ บอกให้เขารู้ว่าเด็ก ๆ หลายคนก็ฉี่รดที่นอน ไม่ได้มีแต่เขาคนเดียว

• รอเวลา เว้นแต่ลูกของคุณจะไม่ฉี่ราดในระหว่างวันเป็นเวลาอย่างน้อย 6 เดือน ก็ยังอาจเร็วเกินไปที่เขาจะทำเช่นเดียวกันในตอนกลางคืน โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเข่อายุ 7 ขวบขึ้นไป หากลูกของคุณตื่นขึ้นมาพร้อมกับเตียงที่เปียกชื้นเป็นประจำ ร่างกายของเขาอาจจะยังไม่โตพอ ลองใส่ผ้าอ้อมหากยังใส่ได้พอดีและไม่รั่วซึม หรือใช้ชุดชั้นในแบบซักหรือใช้แล้วทิ้งที่ออกแบบมาสำหรับเด็กที่ฉี่รดที่นอน อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ เพียงแค่บอกเขาอย่างมั่นใจว่าร่างกายของเขายังไม่พร้อมที่จะหลับแบบแห้งสนิทในตอนกลางคืน
• พยายามกันใหม่ รอจนกว่าลูกของคุณจะไม่ฉี่ราดในตอนเช้าเป็นระยะเวลานาน แล้วลองอีกครั้งเมื่อเขารู้สึกว่าพร้อม แม้แต่อีกเดือนหรือสองเดือนก็สามารถสร้างความแตกต่างได้มาก

เมื่อไหร่ที่ต้องปรึกษาแพทย์ ?

ในบางครั้งการฉี่รดที่นอนอาจเป็นสัญญาณของปัญหาทางการแพทย์ โดยทั่วไปมักมีอาการท้องผูกหรือการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ โทรหาแพทย์หากลูกของคุณฉี่รดที่นอนและเกิดเหตุการณ์ต่อไปนี้

• ฉี่รดที่นอนหลังจากไม่ได้มีมานานแล้วในตอนกลางคืน
• ฉี่ราดในตอนกลางวันหลังจากไม่ได้มีมาอย่างสม่ำเสมอ
• ท้องผูก
• จำเป็นต้องฉี่บ่อยหรือเร่งด่วน
• ปวดแสบร้อนเมื่อลูกของคุณฉี่
• ฉี่เป็นสีชมพูหรือมีคราบเลือดบนกางเกงชั้นในของลูก
• ฉี่มีกลิ่นเหม็น
• มีไข้ 38 องศาเซเลเซียสขึ้นไป
• กระหายน้ำมาก
• ผื่นหรือผิวหนังระคายเคืองบริเวณอวัยวะเพศ

เชื่อในสัญชาตญาณของคุณเอง หากคุณรู้สึกว่าการฉี่ที่นอนของลูกนั้นรุนแรง ทำให้เขาหรือครอบครัวทุกข์ใจ หรือคุณต้องการความมั่นใจว่าไม่มีปัญหาใด ๆ ให้ปรึกษาแพทย์ เพื่อที่แพทย์จะได้ให้คำแนะนำในการจัดการปัญหาฉี่ที่นอนหรือปรึกษาทางเลือกในการรักษาต่อไป

 

อ่านบทความสำหรับแม่และเด็กอื่นๆที่น่าสนใจได้ที่นี่ >> story.motherhood.co.th

มองหาสินค้าสำหรับแม่และเด็กในราคาสุดพิเศษได้เลยที่ >> Motherhood.co.th