มา "ฝึกวินัย" ให้เด็กวัยหัดเดินกันเถอะ - December 2024

มา "ฝึกวินัย" ให้เด็กวัยหัดเดินกันเถอะ อย่าปล่อยให้บุตรหลานของคุณทำตัวเลยเถิด เพราะคุณคิดว่าลูกยังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจกฎและผลที่ตามมา คุณต้อง "ฝึกวินัย" ให้พวกเขา ด้วยบัญญัติ 20 ประการของการฝึกวินัยให้กับเด็กวัยหัดเดิน ตามที่ผู้เชี่ยวชาญด้านการเลี้ยงดูหลายคนเห็นว่าวินัยเป็นเรื่องของการตั้งกฎเพื่อหยุดลูกน้อยของคุณจากพฤติกรรมที่ก้าวร้าว (ตีและกัด) อันตราย (วิ่งออกไปข้างถนน) และพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม (โยนอาหาร) นอกจากนี้ มันยังเกี่ยวกับการติดตามผลที่ตามมาเมื่อพวกเขาฝ่าฝืนกฎด้วย เด็ก ๆ ไม่ได้เกิดมาพร้อมกับทักษะทางสังคม ดังนั้น คุณต้องสอนลูกน้อยของคุณเกี่ยวกับพฤติกรรมที่เหมาะสมเมื่อพวกเขายังเด็ก กฎและผลที่ตามมาที่คุณนำมาใช้ตอนนี้จะติดอยู่กับพวกเขาตลอดวัยเด็กและเมื่อเขาเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ และนี่คือวิธีที่ดีที่สุดในการสร้างวินัยให้กับเด็กวัยหัดเดิน ด้วย 20 เคล็ดลับที่ได้รับการอนุมัติจากผู้เชี่ยวชาญ 1. คาดหมายว่าจะเกิดความหยาบคาย เด็กบางคนแสดงออกเช่นนั้นเมื่อพวกเขาหิว เบื่อ หรือหงุดหงิดจากการถูกขัง สถานการณ์และช่วงเวลาบางอย่างอาจทำให้เกิดพฤติกรรมที่ไม่ดีได้เช่นกัน หนึ่งในผู้กระทำผิดที่ใหญ่ที่สุดคือการเปลี่ยนจากกิจกรรมหนึ่งไปสู่กิจกรรมถัดไป (ตื่นนอน เข้านอน หยุดเล่นเพื่อกินอาหารเย็น) เตรียมความพร้อมให้บุตรหลานของคุณเพื่อให้พวกเขาพร้อมที่จะเปลี่ยนมากขึ้น ("หลังจากที่ลูกต่อบล็อกเพิ่มอีก 1 ตัว เราจะกินอาหารเย็น") 2. เลือกการต่อสู้ของคุณ หากคุณพูดว่า 'ไม่' 20 ครั้งต่อวัน มันจะสูญเสียประสิทธิภาพ แยกพฤติกรรมที่ไม่ดีออกเป็นลำดับความสำคัญ สูง ปานกลาง และต่ำ และใช้พลังงานส่วนใหญ่ไปกับสิ่งที่เลวร้ายที่สุด หากคุณเพิกเฉยต่อการละเมิดเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น เด็กวัยหัดเดินของคุณกรีดร้องทุกครั้งที่คุณเช็คอีเมล ในที่สุดพวกเขาก็จะหยุดทำเพราะพวกเขาจะเห็นว่าการกระทำดังกล่าวไม่ได้ทำให้คุณรู้สึกอะไร หากคุณเอาแต่พูดว่า 'ไม่ ไม่ ไม่' ลูกของคุณจะปรับไม่ได้และจะไม่เข้าใจลำดับความสำคัญของคุณ กำหนดว่าอะไรคือสิ่งที่สำคัญสำหรับคุณ กำหนดขีดจำกัดตามนั้น และปฏิบัติตามด้วยผลลัพธ์ที่เหมาะสม แล้วค่อยผ่อนปรนในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่ารำคาญ พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมเราสามารถป้องกันได้ 3. ใช้มาตรการป้องกัน พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมบางอย่างสามารถป้องกันได้ ตราบใดที่คุณสามารถคาดการณ์ได้ว่าอะไรจะเป็นตัวจุดประกาย และคุณก็สร้างแผนป้องกันไว้ล่วงหน้า ยกตัวอย่างเช่น การย้ายเครื่องประดับราคาแพงของคุณออกจากโต๊ะข้างเตียงจะช่วยขจัดความล่อใจที่จะเข้าไปเล่นกับมัน ไปร้านอาหารก่อนเวลาเพื่อให้ครอบครัวของคุณไม่ต้องรอโต๊ะ และหากลูกอายุ 18 เดือนของคุณมีแนวโน้มที่จะหยิบกระป๋องออกจากชั้นวางของในร้านขายของชำ ให้นำของเล่นมาให้พวกเขาเล่นในรถเข็นขณะที่คุณกำลังซื้อของ 4. ทำข้อความของคุณให้สั้นและไพเราะ สำหรับกลยุทธ์ด้านวินัยแล้ว การพูดอย่างเปิดเผยไม่ค่อยได้ผล เพราะมันจะกลายเป็นการใช้อารมณ์มากเกินไป ในขณะที่เด็กอายุ 18 เดือนขาดความสามารถในการรับรู้และการทำความเข้าใจประโยคที่ซับซ้อน แต่เด็กอายุ 2 หรือ 3 ขวบที่มีทักษะทางภาษาที่พัฒนามากขึ้นก็ยังขาดความสนใจในการซึมซับสิ่งที่คุณพูด ให้ลองพูดเป็นประโยคสั้น ๆ แทน เช่น "ห้ามตี" วิธีนี้มีประสิทธิภาพมากกว่าคำอธิบายยาว ๆ 5. คงเส้นคงวา ในช่วงอายุ 2 ถึง 3 ขวบเด็ก ๆ กำลังทำงานอย่างหนักเพื่อทำความเข้าใจว่าพฤติกรรมของพวกเขาส่งผลกระทบต่อคนรอบข้างอย่างไร หากปฏิกิริยาของคุณต่อสถานการณ์เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ วันหนึ่งคุณปล่อยให้ลูกชายโยนลูกบอลในบ้าน และวันถัดไปให้เขาทำแบบนั้นไม่ได้ ต่อไปคุณจะทำให้เขาสับสนด้วยสัญญาณที่หลากหลาย ไม่มีตารางเวลาว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นและการตำหนิจำนวนเท่าใดก่อนที่ลูกของคุณจะหยุดพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม แต่ถ้าคุณตอบแบบเดิม ๆ อยู่เสมอ พวกเขาอาจจะได้เรียนรู้บทเรียนหลังจากครั้งที่ 4 หรือ 5 6. เบี่ยงเบนความสนใจและเปลี่ยนเส้นทาง พ่อแม่ควรหันเหความสนใจและเปลี่ยนเส้นทางของลูกน้อยตลอดทั้งวัน แต่กุญแจสำคัญคือต้องทำอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าลูกของคุณจะคลายม้วนกระดาษชำระทั้งหมดเป็นครั้งที่ 10 ในหนึ่งวัน ให้นำมันออกจากห้องน้ำอย่างใจเย็นและปิดประตู ในที่สุดพวกเขาก็จะลืมมันไป บอกกล่าวถึงผลที่จะตามมาจากการกระทำของเขา 7. แนะนำผลที่ตามมา เด็กวัยเตาะแตะของคุณควรเรียนรู้ผลลัพธ์ตามธรรมชาติของพฤติกรรมของพวกเขา หรือที่คนโต ๆ แบบพวกเราเรียกว่าเหตุและผล ตัวอย่างเช่น หากพวกเขายืนยันเสียงดังที่จะเลือกชุดนอน (ซึ่งใช้เวลาชั่วนิรันดร์) พวกเขาก็ต้องเลือกที่จะไม่อ่านหนังสือก่อนนอน ในสถานการณ์นี้สาเหตุคือการเลือกชุดนอนเป็นเวลานานและผลกระทบคือไม่มีนิทานก่อนนอน ครั้งต่อไปพวกเขาอาจเลือกชุดนอนได้เร็วขึ้นหรือให้คุณหยิบให้ 8. อย่าถอยหลังเพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้ง ไม่มีใครอยากจะเป็นตัวทำงานกร่อย แต่ถ้าคุณพยายามเรียนรู้วิธีที่ดีที่สุดในการสร้างวินัยให้กับเด็กวัยหัดเดิน คุณไม่ควรจำนนต่อพฤติกรรมเชิงลบ สมมติว่าบุตรหลานของคุณยืนยันที่จะซื้อซีเรียลที่มีน้ำตาลอย่างที่พวกเขาเห็นในทีวี ในกรณีนี้คุณควรยึดมั่นในจุดยืน แม้ว่ามันจะเสี่ยงต่อการปะทะคารมกันที่ร้านขายของชำก็ตาม แต่คุณจะดีใจที่ได้ทำมันในภายหลัง 9. เสนอทางเลือกอื่น ๆ เมื่อคุณต้องการให้ลูกหยุดทำอะไรบางอย่าง ให้เสนอวิธีอื่น ๆ ให้พวกเขาแสดงความรู้สึก เช่น ตีหมอนหรือทุบด้วยค้อนของเล่น พวกเขาจำเป็นต้องเรียนรู้ว่าแม้ว่าอารมณ์และแรงกระตุ้นของพวกเขาจะยอมรับได้ แต่วิธีการแสดงออกบางอย่างก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น 10. มุ่งเน้นไปที่พฤติกรรม ไม่ใช่ที่ตัวเด็ก พูดเสมอว่าพฤติกรรมใดพฤติกรรมหนึ่งไม่ดี อย่าบอกลูกว่าพวกเขาไม่ดี คุณต้องการให้พวกเขารู้ว่าคุณรักพวกเขา แต่คุณไม่ได้รักวิธีที่พวกเขาแสดงออกอยู่ในตอนนี้ 11. ให้ทางเลือกแก่ลูกของคุณ หากคุณให้ทางเลือกแก่เด็ก พวกเขาจะรู้สึกราวกับว่าพวกเขาได้สิทธิ์ในการโหวต ตรวจสอบให้แน่ใจว่าคุณไม่ได้เสนอตัวเลือกมากเกินไปและทุกอย่างต้องเป็นสิ่งที่ได้ผล เช่น แล้วแต่ลูกนะ จะใส่รองเท้าก่อนหรือเสื้อโค้ทก็ได้ 12. อย่าตะโกน แน่นอนว่ามันยากที่จะสงบสติอารมณ์ เมื่อลูกอายุ 18 เดือนดึงหางสุนัข หรือลูกอายุ 3 ปีของคุณไม่ยอมแปรงฟันติดต่อกันเป็นคืนที่ล้าน แต่ถ้าคุณกรีดร้องด้วยความโกรธข้อความที่คุณพยายามส่งจะหายไปและสถานการณ์จะบานปลายอย่างรวดเร็ว เมื่อเด็กมีอารมณ์เชิงลบของพ่อแม่อยู่อย่างท่วมท้น เขาจะเห็นอารมณ์นั้นและจะไม่ได้ยินสิ่งที่คุณพูด อันที่จริง ปฏิกิริยาที่โกรธจะช่วยเพิ่มคุณค่าความบันเทิงให้กับบุตรหลานของคุณเท่านั้น ดังนั้น อย่าไปขึ้นเสียง หายใจเข้าลึก ๆ นับถึงสาม และจ้องลงไปที่ระดับสายตาของเด็ก จงรวดเร็วและหนักแน่น จริงจังและเข้มงวดเมื่อคุณส่งคำตำหนิ 13. จับตาเมื่อลูกทำดี หากคุณยกย่องบุตรหลานของคุณเมื่อพวกเขาประพฤติตัวดี พวกเขาจะทำบ่อยขึ้น และพวกเขาจะไม่ค่อยแสดงออกเพื่อดึงดูดความสนใจของคุณ การเสริมแรงในเชิงบวกเป็นสิ่งมหัศจรรย์ในการส่งเสริมความประพฤติที่ดี จัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้นทันที อย่ารอ 14. ลงมือทำทันที อย่ารอที่จะสร้างวินัยให้ลูกวัยเตาะแตะ พวกเขาจำไม่ได้นานเกินกว่า 5 นาทีหรอกว่าทำไมพวกเขาถึงมีปัญหา หลังจากที่พวกเขาทำสิ่งสกปรกลงไป 15. เป็นแบบอย่างที่ดี หากคุณทำตัวสงบภายใต้ความกดดัน ลูกของคุณจะรับรู้ได้เอง และถ้าคุณมีอารมณ์ฉุนเฉียวเมื่อคุณอารมณ์เสีย ให้คาดหวังว่าพวกเขาจะทำเช่นเดียวกัน เด็กเล็ก ๆ มักจะเลียนแบบพฤติกรรมของพ่อแม่ ดังนั้น จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเป็นแบบอย่างที่ดี 16. ฟังเสียงลูกของคุณ เด็ก ๆ รู้สึกดีขึ้นเมื่อรู้ว่ามีคนรับฟัง ดังนั้น ทุกครั้งที่เป็นไปได้ให้ย้ำถึงข้อกังวลของเด็ก ถ้าพวกเขาส่งเสียงในร้านขายของชำเพราะคุณไม่ยอมให้พวกเขาเปิดคุกกี้ให้พูดว่า "ดูเหมือนลูกจะโกรธแม่ เพราะแม่จะไม่ยอมให้ลูกเปิดคุกกี้จนกว่าเราจะถึงบ้านกัน ขอโทษที่ลูกรู้สึกแบบนั้น แต่ทางร้านจะไม่ยอมให้เราเปิดของจนกว่าจะจ่ายเงิน นั่นเป็นนโยบายของเขา" สิ่งนี้จะไม่ตอบสนองความต้องการของพวกเขา แต่จะลดความโกรธและคลายความขัดแย้ง 17. อย่าเจรจากับลูกหรือให้คำมั่นสัญญา พยายามหลีกเลี่ยงการพูดอะไรเช่น "ถ้าลูกทำตัวดี แม่จะซื้อตุ๊กตาที่ลูกต้องการให้" มิฉะนั้นคุณจะสร้างเด็ก 2 ขวบ ซึ่งพฤติกรรมที่ดีของเขามักจะมาพร้อมกับป้ายราคา 18. สอนถึงการเอาใจใส่ เด็ก 3 ขวบแทบจะไม่เห็นได้ชัดว่าทำไมพวกเขาควรหยุดทำบางสิ่งที่พวกเขาพบว่าสนุก เช่น กัด ตี หรือคว้าของเล่นจากเด็กคนอื่น ๆ ให้คุณสอนพวกเขาถึงการเอาใจใส่แทน "เมื่อลูกกัดหรือตีผู้คน มันทำให้พวกเขาเจ็บปวด" "เมื่อลูกหยิบของเล่นออกห่างจากเด็กคนอื่น พวกเขาจะรู้สึกเศร้าเพราะพวกเขายังอยากเล่นกับของเล่นเหล่านั้น" วิธีนี้ช่วยให้บุตรหลานของคุณเห็นว่าพฤติกรรมของพวกเขาส่งผลกระทบโดยตรงต่อผู้อื่น และฝึกให้พวกเขาคิดถึงผลที่ตามมาก่อน 19. อย่าตบตี แม้ว่าคุณอาจถูกล่อลวงให้ทำตัวเหมือนเด็ก แต่จำไว้ว่าคุณโตแล้วในสถานการณ์นี้ มีหลายวิธีที่มีประสิทธิภาพในการส่งข้อความของคุณมากกว่าการตบตีหรือกรีดร้อง บอกลูกเสมอว่าคุณจำกัดสิ่งที่เขาทำก็เพราะคุณรักเขา 20. ย้ำเตือนลูกของคุณว่าคุณรักพวกเขา การยุติการสนทนาเรื่องวินัยด้วยความคิดเห็นเชิงบวกเป็นเรื่องฉลาดเสมอ สิ่งนี้แสดงให้ลูกของคุณเห็นว่าคุณพร้อมที่จะก้าวต่อไปและไม่จมอยู่กับปัญหา นอกจากนี้ยังเป็นการตอกย้ำว่าคุณเพียงกำหนดขีดจำกัดเพราะคุณรักเขาเท่านั้น สุดท้าย จำไว้ว่าการรักษาความสัมพันธ์ที่ดีกับบุตรหลานของคุณ ซึ่งแน่นอนว่าในความเป็นจริงแล้วพวกเขาต้องพึ่งพาคุณโดยสิ้นเชิง มีความสำคัญต่อการเติบโตของพวกเขามากกว่าการพยายามบังคับให้พวกเขาตอบสนองในรูปแบบที่พวกเขาจะไม่ตอบสนอง อ่านบทความสำหรับแม่และเด็กอื่นๆที่น่าสนใจได้ที่นี่ >> story.motherhood.co.th มองหาสินค้าสำหรับแม่และเด็กในราคาสุดพิเศษได้เลยที่ >> Motherhood.co.th

More Stories

อะไรคือ “อันตรายที่ซ่อนอยู่ในบ้าน” ที่ใหญ่ที่สุดสำหรับทารกแรกเกิด ?